Podbiegłem do Fantasmy, chciałem ratować sytuację, ale jak!? Miałem niby powiedzieć dlaczego się tak gapiłem!? No chyba nie, musi być inne wyjście, musi być... musi! MUSI!
Tak myśląc gorączkowo stałem przed waderą jak słup. Boże.. jaki jestem głupi.
- Hm? - powiedziała Fantasma.
- Am... słuchaj... nie możemy po prostu o tym zapomnieć? - Spytałem, to jedyne co mi przychodziło do głowy. Improwizacja...
Wadera stała zastanawiając się, a ja modliłem się w duchu aby jej odpowiedź brzmiała "Tak". Niech powie "Tak"... błagam... - mówiłem sam do siebie w myślach.
- Otóż po zastanowieniu się stwierdzam... - zaczęła Fanta.
< Fantasma? xD >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz