Od Deynary

Zawsze uważałam niezależność za piękną rzecz. Przyswajałam ją sobie powoli, jak zaufanie dzikiego zwierzęcia, stawała się częścią mnie… Jak to jednak bywa często z pięknymi rzeczami, skupiłam się tylko na niej. Zapomniałam rodzinę, cieszyłam się z jednostronnych przyjaźni i innych związków- byłam nieświadomie ograniczona, nigdy nie oddawałam emocji.
Ale znalazłam swój raj na ziemi. Porzuciłam wcześniej rodzinę, dom, przyjaciół, własną osobowość z czystej chęci poznawania i czegoś nowego. Nie wróciłam i nigdy wrócić nie chciałam. A teraz? Zaledwie tydzień temu patrzyłam, jak ginie moje rodzeństwo. Myślałam o Cassidy, mojej przyjaciółce. Wspominałam szaloną wilczycę, z którą uknułam spisek uciekania sprzed ołtarza, kiedy miedzy moimi łapami przelewała się krew Zeke i Zari. I co z tego? Zastanawiałam się, czy mogę wrócić… nie, nie od domu. Nie do rodziców. Do Watahy Życia.
Dawno temu zapomniałam już o swoim charakterze, stworzyłam taki, jaki mi się podobał. Czułam jednak, że to wszystko się ulatnia. Ulatuje z wiatrem, który już trzeci dzień szarpał moją sierść. Zatrzymywałam się tylko na dwie godziny w ciągu doby, by zjeść padlinę pozostawioną przez innego drapieżnika, napić się wody ze strumienia i zdrzemnąć. Meritxell nie ukazała mi się ani razu, ale czułam jej bliskość. Wiedziałam, że smoczyca miała tyle przyzwoitości, by nosić żałobę za nas obie. Opłakiwałam coś zupełnie innego. Pierwszy raz w życiu czułam ten wiercący, gwałtowny ból, płynący z mojego rdzenia i odwodzący od chęci życia. Tęsknota. Nienawidziłam jej. Nienawidziłam tej psiaczonej tęsknoty, podsycaną przez niepewność. W watasze Życia spotkałam kilka innych charakterów, wiele zmieniły w moim pojmowaniu życia. Przywiązałam się do osób, którym daleko od tych optymistów ćwierkających z ptaszkami i w kółko przez przypadek wpadających na innych. I muszę przyznać- na ich miejscu bym sobie nie przebaczyła. Po raz pierwszy myślałam w ten sposób- jak reagują na mnie inni, jak wyglądam z ich punktu widzenia?
Znajomy zapach wyczułam kilka kilometrów przed granicą. Tak pachniała Wataha Życia. Nie opiszę wam tego, zmysł mowy bardzo powierzchownie pokrywa się ze zmysłem węchu. To trzeba poczuć- nosem i duszą.
Rósł strach, rosło podniecenie. Minęłam straże, na które nie zwróciłam uwagi, pędząc jak szalona dalej. Jeden z basiorów chciał ruszyć za mną, ale usłyszałam daleki już, niewyraźny głos: „Zostaw, to Deynara”. Nie raz byłam blisko śmierci, a więc to poczucie przywiązania nie pojawiło się wraz z myślą, że mogę już nigdy nie wrócić.. choć takowa też pałętała się po mojej głowie. Zawsze chciałam mieć asa w rękawie, móc zrezygnować, wycofać się, zmienić zdanie. Ale do zmiany zdania należy też powrót. „Powrót to krok w tył, ty dążysz zawsze przed siebie” mówiła niezależność. Ale życie to nie jazda czołgiem, to cza-cza. A cza-cza to kroki we wszelkie możliwe strony, to szaleństwo.
Musiałam stracić Toma, by to pojąć. Nie rozmawiałam z nim już od bardzo dawna, uciekłam z Zari pod osłoną nocy, bez niczyjej wiedzy. Ale znałam basiora na tyle dobrze, by wiedzieć, że nie rzuci mi się na szyje. Będzie ciągle pytał „Dlaczego?”, a ja nie potrafię tłumaczyć impulsów. Możliwe, że wróciłam tylko po to, żeby oficjalnie mnie pożegnał, a wtedy… Nie, wolę nie wiedzieć. Choć raz będę idiotką, choć raz hipotetycznie założę, że istnieje coś takiego jak nadzieja i szansa. Będę udawać, że z miłości zapomni. Albo chociaż wybaczy. Słodki Jezu, pragnęłam tego tak bardzo, że prawie odczuwałam fizyczny ból.
- TOM! – wrzasnęłam jeszcze kilkadziesiąt metrów przed jego jaskinią, z której właśnie wychodził. Nie poznałam własnego głosu- był wyjątkowo wysoki, ochrypły i desperacki. Powłócząc łapami dotarłam do niego, ale zanim zalałam basiora potokiem słów, zemdlałam u jego stóp.

<< woah, jestem z siebie dumna :’) Boże, tęskniłam za tą watahą, więc jako że sytuacja szkolno-życiowa się wyrównała, wróciłam, pięknie zgrywając się z Kasumi. Mam nadzieję, że grono Watahy Życia nie straciło jeszcze Tego Czegoś i uda mi się znów złapać z wami kontakt… O ile ktoś mnie jeszcze pamięta :’c Tomie, czyń honory ^u^ >>