Płakałam przez wiele minut. Kiedy Beryl mnie dogonił, przybrałam jednak kamienną twarz.
-Czemu od razu mi nie powiedziałeś mi, że kochasz kogoś innego?
-Bo ja kocham ciebie!
-Przysięgnij.
-Przysięgam, że nie znam tej wadery.
Pogodziłam się z Berylem, ale miałam do niego nadszarpnięte zaufanie. Potem okazało się, że ta wadera zemdlała, a jak mnie zobaczyła, przestraszyła się ognia i uciekła. Po paru dniach nie gniewałam się na basiora.
KONIEC
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz