Od Valiente C.D. od Beryla

Wilk patrzył na mnie pytającym wzrokiem.
-Tak właściwie... To nie. Po prostu sobie chodziłam.- zaszlochałam. Myśl o moim ojcu nie dawała mi spokoju.
-Jestem Beryl.- powiedział wilk. Nie wiem, czy zrobił to specjalnie, ale wydawało mi się, że się na mnie gapił. I to dość głupio gapił.
-Miło mi. Jestem Valiente. Tak wogule to gdzie my jesteśmy?

(Beryl, dokończ)